Vanaf vrijdag in de bioscoop: Is "Renaissance" de beste "Jurassic Park" sinds Spielberg? Dit vinden wij ervan.
Cedric Coppola Gepubliceerd op 07/01/2025 om 20:20 uur, bijgewerkt op 07/01/2025 om 20:20 uur.
Vijf jaar na Jurassic World: The World After is de omgeving van de planeet vijandig gebleken voor de meeste dinosaurussen. De overgeblevenen leven in afgelegen equatoriale zones, onder omstandigheden die vergelijkbaar zijn met die van hun oorsprong. Onder deze angstaanjagende wezens bevinden zich drie exemplaren die mogelijk de sleutel vormen tot een remedie die het lot van de mensheid kan veranderen...
Spectaculaire en emotionele sequentiesGareth Edwards heeft een gave: hij kan zich cultblockbusters toe-eigenen zonder de essentie van de franchise te verdraaien. Dit blijkt uit zijn Rogue One , een zelfmoordmissie in het Star Wars- universum, en daarmee uit deze Renaissance , die uitblinkt als het beste Jurassic Park -opus sinds de regisseurs van Steven Spielberg. Al zijn kracht schuilt in zijn vermogen om zowel spectaculaire als emotionele scènes te creëren. We noemen met name deze inspirerende passage waarin een jong meisje probeert onopgemerkt te blijven door een slapende T-Rex, maar dat het minste geluid haar wakker kan maken. Eerder werd het publiek getrakteerd op een memorabele aanval op zee, die perfect de nietigheid van de mens illustreert tegenover deze kolossale beesten.
Met zijn succesvolle special effects, zijn vermogen om de kracht van de natuur vast te leggen – een terugkerend thema in Edwards' films – en de acteerprestaties van Scarlett Johansson, Mahershala Ali en de onthullende Jonathan Bailey, die zonder aan mannelijkheid in te boeten het imago van de actiefilm-superheld "deconstrueert", vestigt de blockbuster zich als een zomers vermaak. En dit ondanks een aanvankelijke pitch gebaseerd op een wetenschappelijke zoektocht die slechts dient als voorwendsel om de spanning te vergroten en een conventioneler verloop dan gehoopt.
VAN GARETH EDWARDS (Verenigde Staten), met Scarlett Johansson, Jonathan Bailey, Mahershala Ali... Actie. 2u13. Onze beoordeling: 4/5.
Gareth Edwards probeerde de essentie van overlevingsverhalen te vatten door in te spelen op de onvoorspelbaarheid van avonturiers tegenover dinosaurussen: "Kinderen zijn er dol op omdat ze een oerinstinct aanwakkeren, de angst dat er een monster onder het bed of in de schaduw schuilt. Zelfs als we deze angst vergeten naarmate we ouder worden, brengt een film als deze hem weer tot leven, omdat het goed voelt, zelfs in zijn absurditeit." Deze vertelstijl is gebaseerd op het idee dat dinosaurussen een universele bedreiging vormen, verankerd in ons DNA.
Van Godzilla tot de dino'sEdwards vergelijkt zijn ervaringen met Godzilla met die met Jurassic World: Renaissance en wijst op het verschil in de dynamiek tussen de wezens: "Bij Godzilla is het een natuurkracht, zoals een orkaan, die gebouwen verwoest zonder individueel te jagen. Dinosaurussen daarentegen besluipen hun prooi, wat zorgt voor momenten van spanning en ontsnapping." De kleinere schaal bood creatieve vrijheid: "Het was een ware opluchting om te werken met wezens die een kamer binnen konden lopen, wat dynamische achtervolgingen mogelijk maakte, zoals een achtbaanrit."
Dolores, een personage apartDolores, de kleine Aqualops-dinosaurus die in het script als schattig wordt omschreven, was een uitdaging voor Edwards, die oversentimentalisme wilde vermijden: "Ik hou niet van dieren die in films te schattig zijn. We hebben de Aqualops behandeld als een echt dier, zonder hem te antropomorfiseren." Om de authenticiteit te garanderen, baseerde het team zich op referenties uit het echte leven: "We vroegen de animators om het onverwachte gedrag, zoals dat van een kat, te behouden, zodat de Aqualops oncontroleerbaar overkwam, net als een echt dier."
In de voetsporen van SpielbergEen opvallende scène, waarin een jong meisje langs een slapende T-Rex loopt, is geïnspireerd op verhalen als Jack and the Beanstalk : "De studio's waren bang dat een T-Rex niet wakker zou worden als iemand zo dichtbij was, maar dat maakt het juist zo'n eng moment, en het doet denken aan verhalen over het uitdagen van een reus." Interessant genoeg ontdekte Edwards dat deze scène uit het script van de eerste Jurassic Park kwam: "Toen ik hoorde dat het in het originele script voor Spielbergs film stond, zag ik het als een spannende uitdaging om te bereiken wat hij destijds vanwege budgettaire redenen niet had kunnen doen."
De natuur staat centraal in het verhaalHet thema natuur staat centraal in de film: "Blockbusters zijn moderne mythen, reizen naar vreemde landen waar we wezens tegenkomen." De keuze om in Thailand te filmen, in de baai van Phang Nga, versterkt deze immersie: "Deze landschappen, met hun spectaculaire rotsformaties, gaven authenticiteit aan de acteerprestaties. De acteurs voelden echt het zweet en de vermoeidheid, ver weg van de greenscreenstudio's", aldus de filmmaker.
Nice Matin
